حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام می فرمایند:

      یقین بدانید که شما هرگز تقوا را نخواهید شناخت مگر آنکه حقیقت هدایت را بشناسید؛ هرگز به پیمان قرآن پایبند نخواهید ماند مگر کسانی را که از آن دست برداشته اند بشناسید و حق تلاوت قرآن را ادا نخواهید کرد مگر آنکه تحریف کنندگانش را شناسایی کنید؛ هر گاه این موارد را شناختید، بدعت و زورگویی را خواهید شناخت و از انحراف در امان خواهید ماند

                                                                                (تحف العقول ص 227)

 سالروز حماسه تاریخی نهم دی بر همه مردم نجیب، عزیز، فداکار و باوفای ایران اسلامی که دل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را شاد کردند، مبارک باد

خدا رحمت کند امام خمینی عزیزمان را؛ اخلاص ناب ایشان و اعتماد شایسته اش به خدا برای هر مومنی در عصر حاضر الگوی شایسته ای است. می فرماید اگر نماز شب می خوانی برای افزایش روزی، اون نمازشب دیگه ارزش نداره! خلاصه فرمایشات ایشون اینه که چون عبدی، باید سراپا گوش باشی و طاعت محض. قرار نیست بنده و جنابعالی برای خدا تکلیف مشخص کنیم، بنا نیست خدا بر اساس رای و نظر و خواسته ما کار کند تا بشود خدای خوب! او خدای خوبی هست و ما باید بنده خوبی باشیم. بنده خوب یعنی کسی که کاملا به خدا اعتماد دارد؛ به تکلیف عمل می کند و نتیجه برایش مهم نیست. دعا می کند ولی اصرار به اجابتش ندارد؛ به قول معروف: پسندد آنچه را جانان پسندد.

خدای متعال بر درجاتش بیافزاید که خوب ماها را پرورش داد و تربیت کرد. دید زیبای او که حتی جهنم را هم از الطاف الهی می داند که اگر جهنم نباشد نقایص مومن مرتفع نمی شود و او اوج نمی گیرد. دید الهی و رفتار پیامبر گونه و بسیجی ایشان الگوی هر انسان وارسته و کمال جوی و حقیقت طلبی است. او که وقتی توهین به ساحت مقدس پیامبر عظیم الشان اسلام را می بیند بدون توجه به موازین من درآوردی دیپلماتیک و حقوق ضد بشر، حکم اعدام موهن به رسول خدا را صادر می فرماید و عزت بندگی خدا را به تمام گرفتاران در بند انانیت و دنیا نشان می دهد.

این سخنان زیبا و آسمانی از اوست که: «من با خدای خود پیمان بسته‌ام که رضای او را بر رضای مردم و دوستان مقدم دارم؛ اگر تمام جهان علیه من قیام کنند دست از حق و حقیقت برنمی‌دارم. من کار به تاریخ و آنچه اتفاق می‌افتد ندارم؛ من تنها باید به وظیفه شرعی خود عمل کنم... ما همه راضی هستیم به رضایت او؛ از خود که چیزی نداریم، هر چه هست اوست.»

همه شرکت کننده ها در پارتی که دستگیر شدند، افسر عملیات سه نفر از آنها را شناخت و سوار اتومبیل خودش کرد. در مسیر انتقال به کلانتری آقا زاده ها با اعتماد به نفس رو به افسر کردند و گفتند: پامون به کلانتری نرسیده آزاد می شیم، حالا میشه شما بی خیال شین و ما هم جبران کنیم؟. افسر چیزی نگفت، وقار او پاسخ در خوری برای آقازاده ها بود؛ دنبال حرفشونو نگرفتند و با خودشون شروع کردند به گفت و گو:

 یکی گفت: بابای من شب و روز از ما زد، زمان جنگ همش جبهه بود، جانباز شد ولی سراغ جانبازیش نرفت می گفت برا خدا بوده، بعد جنگ هم همه اش کار و کار و کار که لودر در مقابلش لنگ میندازه؛ اما آخرش که چی به راحتی از کار برکنارش کردند، این چه نظامیه کسی رو که در حد مرگ براش جون میکنه براحتی آب خوردن برکنارش می کنند؟!!

اون یکی گفت: بابای ما هم همینطور مثل بابای شما ، اومد نماینده بشه هیشکی بهش رای نداد، آخه این مردم لیاقت دارند اینجوری براشون به آب و آتیش بزنی بعدش هم اینجوری مزدتو بدن و هزار تا شایعه و تهمت هم چاشنیش بکنند؟!

سومی گفت: دروغ چرا، بابای ما نه جبهه رفت نه تو خونه نماز خوندنشو دیدیم و نه اعتقادی به این حرفا داره ولی عوضش خوب بلده، سیاسیت حالیشه. بلده با بله قربان گفتن و درود و مرگ گفتن به موقع کارشو پیش ببره. جالبه عزیز همه هم هست هم چپ قبولش داره هم راست!!

در این حال افسر سکوتش را شکست و گفت: پس دلیل اینکه شما منحرف شدید باباهاتونه؟!!

یکی شون گفت: مگه بد گفتیم؟ کلاه خودمونو باس محکم بچسبیم و الا پس معرکه هم نیس

افسر گفت: من هم به اصطلاح شما آقازاده ام؛ بابام اسکورت و محافظ داره ولی نه برای جایگاهش جیب دوخته، نه به ما اجازه میده فکر حروم خوری و سواری گرفتن از بیت المال و موقعیت بابامون به سرمون بزنه. خونه مون هم هنوز که هنوزه جنوب شهره و مثل شما شمال شهر نشین نشدیم. اشکال شما اینه که همه چی رو در حد و قواره این دنیا می بینید و خیلی از دین و نظام و انقلاب طلبکارید در صورتیکه همه ما به اسلام و انقلاب و مردم بدهکاریم و بنا هم نیست مزد ما رو اینا بدند، مزدی که ارزششو داشته باشه فقط پیش خداست....

حرف افسرو یکی از آقا زاده ها قطع کرد و گفت: میشه لطفا بسسه؟ شما سی خودت ما هم سی خودمون اما یه چیزی بهت بگم فردا نگی نگفتند، این مملکت آخر و عاقبت مال ماست و اون هم خیلی روشنه. اولا مردم حوصله تا قیامت صبر کردنو ندارند؛ دوما با این سیستم انتخاباتی هرکه پول و ثروت داره یا بلده با پولدار جماعت تعامل کنه به مجلس میره و پست میگیره و سومندش مملکت نیاز به متخصص و مدیر داره و بر و بچه های ما که در انگلیس و آمریکا درس خوندند دارند همه کاره مملکت میشند و گلوگاههای ثروت و قدرت رو در کشور به دست می گیرند وو

افسر تبسمی کرد و گفت: اولا این مملکت صاحب داره و دوما آقازاده هایی داره که در اوج نجابت و گمنامی دارند زندگی می کنند و به هنگام بلا که شما و من جرات عرض اندام نداریم بی ادعا سینه سپر می کنند هر چند پابرهنه و بیکارند ولی دنیا دنیا فهم و دل دارند و آقا زاده های واقعی همین بچه جنوب شهری ها و ...

کلام افسر که به اینجا رسید، بی سیمش پیام داد که موقعیتتو اعلام کنه و افسر گفت وارد محوطه شدیم قربان....

از قصه ی یعقوب درس گرفتم:

                   "مونس جان که نباشد، کور بودن بهتر است"

یا صاحب الزمان؛ خدا کند که بیایی...

قرآن بخوان ! تمام جهان گوش می‌شود
غیر از تو هر چه هست فراموش می‌شود

ای شعله شگفت حقیقت ! چراغ درک
پیش تشعشعات تو خاموش می‌شود

محو حرای زمزمه آسمانی‌ات
داود هم به محض تو مدهوش می‌شود

قرآن بخوان ـ صراحت جاری ! ـ که نای تو
جرعه به جرعه در نفسم نوش می‌شود

باغی‌ست سمت روشن اندیشه‌های بکر
باغی که از شمیم تو گلپوش می‌شود

لب باز کن به زمزمه در این سکوت محض
قرآن بخوان ! تمام جهان گوش می‌شود

                                  مصطفی ملک عابدی

در خلوتمان با خدا
تضرعاتمان، توبه مان ، نماز هایمان ، عباداتمان
مخصوصا دعای شریف «عظم البلاء و برح الخفاء» را بخوانیم؛
از خدا بخواهیم برساند صاحب کار را ؛
با او باشیم حالا اگر رساند، رساند
اگر نرساند ،دور نرویم از او، از رضای او دور نرویم .
او می بیند ،
او می داند حرف هایی که ما به همدیگر می زنیم .
او عین الله الناظره [ است ] و جلوتر از ماها می شنود حرف ما را ؛
بلکه خودمان که حرف می زنیم این صدا از لب می آید به گوش ، فاصله ای دارد ، او جلوتر از این فاصله ،حرف خودمان را می شنود ،از خودمان ، کلام خودمان را ؛
آن وقت ما می توانیم کاری بکنیم که او نفهمد ؟!
می توانیم کار بکنیم که او نداند ؟!

                                                "حضرت آیت الله العظمی بهجت رحمه الله علیه"

   آیا واقعا پایان ماه صفر را هر کس بشارت دهد بهشت بر او واجب می شود؟!

  دو سه سالی هست که با پایان ماه صفر حدیثی از پیامبر عزیزمان فضای مجازی نت و پیامک ها را پر می کند و با کمال تعجب در برخی سخنرانی ها هم شنیده می شود که: هرکس پایان صفر را به من بشارت دهد من بهشت را بر او ضمانت می کنم و یا بهشت بر او واجب می شود. متاسفانه چنین حدیث و روایتی مبنا و سندیتی ندارد و لذا صحیح نیست. البته تنها حدیثی که در اینخصوص داریم قضیه ای است که اختصاصا در خصوص حضرت ابوذر علیه السلام توسط حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بیان شده است. قضیه از این قرار است که روزی رسول خدا به همراه یارانشان در مسجد نشسته بودند که حضرت فرمودند کسی که از در مسجد داخل شود اهل بهشت است؛ اصحاب یکی یکی به بهانه های مختلف بیرون رفتند و مجددا وارد مسجد شدند تا مصداق کلام نبوی باشند. حضرت رسول که متوجه این حرکت شدند فرمودند هر کس مرا به پایان ماه آزار(ماه رومی) خبر دهد اهل بهشت است و فقط ابوذر که وارد شد چنین کرد. چون ماه آزار آن سال مصادف و منطبق با ماه صفر بود برخی چنین برداشت کرده اند که هرکس پایان صفر را بشارت دهد اهل بهشت است در صورتی که همانطور که عرض شد این موضوع عمومیت ندارد و فقط مختص آن زمان و شخص حضرت ابوذر غفاری علیه الرحمه بوده است.