براساس روایات صحیحة، در ماه رمضان قبل از ظهور چند اتّفاق رخ می‌دهد که از علائم ظهور است:
1. خورشیدگرفتگی و ماه‌گرفتگی در زمانی غیر عادی:
"ثعلبه ازدى" گوید: امام باقر(علیه السّلام) فرمود:
«دو نشانه است که پیش از ظهور حضرت قائم(علیه‌السّلام) خواهد بود: گرفتن خورشید در نیمه ماه رمضان و گرفتن ماه در آخر آن، گوید: عرض کردم: (بفرمائید) خورشید در آخر ماه می‌گیرد و ماه در نیمه آن (زیرا گرفتن ماه در آخر خلاف معمول و قاعده است)
فرمود: من داناترم بدان چه می‌گویم، آن دو نشانهاى است که از روز هبوط آدم چنان اتفاقى نیفتاده».[1]
خسوف(ماه گرفتگی) بر اثر قرار گرفتن زمین در میان خورشید و ماه اتّفاق می‌افتد. زمان آن هم در نیمةه ماه‌های قمری است که ماه کامل شده باشد. کسوف(خوشید گرفتگی) زمانی مشاهده می‌شود که ماه بین زمین و خورشید قرار گیرد و زمان آن هم در آخر ماه‌های قمری است. بنابراین نشانه مذکور، معجزه‌گونه و از طریق یکی از اسباب و علل ناشناخته انجام خواهد شود. [2]
2. نداى آسمانى صیحه:
«صیحه» به صدا و ندا اطلاق مىشود و در اینجا منظور ندایى است که شب بیست و سوم ماه رمضان که همان شب قدر است از آسمان شنیده مىشود. هر جمعیتى آن را به زبان خویش مىشنود و از آن حیران و سرگردان مىگردد؛ از شنیدن این ندا خوابیده بیدار مىشود؛ ایستاده مىنشیند؛ نشسته بر سر جاى خود میخکوب مىشود؛ نوعروسان از شدت ترس از خلوتگاههاى خویش بیرون مىآیند. این ندا از جبرئیل امین است، که به زبانى رسا چنین اعلام مىکند: «صبح نزدیک شد. بدانید که حق با مهدى و شیعیان اوست». [3]
پس از آن در بعد از ظهر (نزدیک مغرب) شیطان لعین در میان زمین و آسمان ندا مىدهد که: «آگاه باشید که حق با عثمان و شیعیان اوست».[4] ظاهراً مراد از "عثمان"، سفیانى(عثمان بن عنبسه) است.
این نشانه از نشانه‌های حتمی ظهور است.
----------------------------------------
پی نوشت:
[1]. الإرشاد للمفید / ترجمه رسولى محلاتى، ج2، ص: 350- الارشاد، شیخ مفید، ج2، ص374؛ الغیبة، نعمانی، ص181، اعلام‌الوری، ص429؛ الغیبة شیخ طوسی، ص270، بشارة‌الاسلام، ص96؛ یوم‌الخلاص، ص516؛ تاریخ مابعدالظهور، ص118- همچنین در این روایت: الغیبة للنعمانی / ترجمه غفارى، ص: 381- شماره 46-همچنین در این روایت: الغیبة للنعمانی / ترجمه غفارى، ص: 382- شماره47- الغیبة، نعمانی، ص182؛ بشارة‌الاسلام، ص97؛ تاریخ الغیبة‌الکبری، ص479؛ یوم‌الخلاص، ص517.
[2]. ماهنامه موعود شماره 37-36
[3]. بحارالانوار، ج52، ص274- بحارالانوار، ج52، ص302؛ السفیانی، ص122.
[4]. بحارالانوار، ج52، ص295.
اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم