ماجرای علی علیه السلام و استمداد حضرت سلیمان نبی علیه السلام
در جنگ جهانی اول (1916 م) عده ای از سربازان انگلیسی در دهکده کوچک وانستره نزدیک بیت المقدس، یک لوح نقره ای پیدا کردند که حاشیه آن جواهر نشان بود و وسط آن با خطوطی به رنگ طلایی نگارش یافته بود. سربازان لوح را به فرمانده خود (میجرای این گریندل) دادند و او به سرپرست ارتش انگلستان (لیفتونانت) و (گلدستون) و اینان آن را به باستان شناسی سرپردند. پس از پایان جنگ کمیته ای از اساتید زبان شناس انگلستان، آمریکا، فرانسه و آلمان و کشورهای دیگر اروپایی تشکیل شد و آنان پس از ماهها تحقیق و پژوهش در سوم ژانویه سال 1920 میلادی معلوم داشتند که لوح مقدسی به نام لوح سلیمانی است که سخنانی از حضرت سلیمان با زبان عبرانی نوشته شده است بدین شرح:
الله
احمد ایلی باهتول
حاسن حاسین
یاه احمد مقذا = ای احمد به فریادم رس
یاه ایلی انصطاه = یاعلی مرا مدد فرمای
یاه باهتول اکاشئی = ای بطول نظر مرهمت فرمای
یاه حاسن اضو مظع = ای حسن کرم فرمای
یاه حاسین بارفو = یا حسین خوشی بخش
امو سلیمان صوه عئخب زالهلاد اقتا = این سلیمان اکنون به این پنج بزرگوار استغائه می کند.
بذت الله کم ایلی = علی قدرة الله است.
اعضای کمیته وقتی از مضمون نوشته لوح مقدس اطلاع یافتند سخت شگفت زده شدندو لوح را در موزه سلطنتی انگلیس گذاشتند. اما چون خبر به اسقف اعظم انگلیس - لرد بی شوپ فرمان محرمانه ای به این شرح به کمیته مذکور نوشت:
اگر این لوح در موزه گذاشته شود و در دیدگاه مردم قرار گیرد اساس مسیحیت متزلزل خواهد شد و سرانجام خود مسیحیان جنازه مسیحیت را به دوش گرفته در قبر فراموشی دفن خواهند کرد، لذا بهتر است لوح مذکور در رازخانه کلیسای انگلستان گذاشته شود و جز اسقف و اهل راز کسی آن را نبیند.
کسانی که این لوح را دیدند و بینشی داشتند به اسلام گرویدند از آن جمله (ولیم) و (تامس) بودند که به ترتیب کرم حسین و فضل حسین نام گرفتند.
