حِمیَری به حضور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نامه ای نوشت و از ایشان سؤال کرد: مردی که شیعه است و متعه را حلال میداند و اعتقاد به رَجعَت (بازگشت امامان پس از امام زمان عج) دارد، همسری دارد؛ همسری خوب که در تمام کارها او را یاری میکند، لذا با او عهد کرده که هرگز با وجود او همسر دیگری نگیرد و ازدواج موقت هم نکند و با وجود او کس دیگری را نخواهد و به این عهد 19سال پای بند است و بر عهدش عمل کرده و چه بسا مدّت های زیادی در مسافرت و دور از منزل بوده و متعه نگرفته است؛ و مشغول بودن به برادران، اولاد، خدمه و اطرافیان هیچ فرصتی به وی نداده که به فکر ازدواج موقت بیفتد. او متعه را حرام نمیداند، بلکه به آن معتقد است؛ ولی چون همسر خود را دوست دارد برای حفظ او و خودش متعه نمی گیرد و اینکار را دوست نمی دارد، آیا او برای تحریم متعه بر خود (در شرط ضمن عقد) گناهکار است یا نه؟ از طرف حضرت جواب رسید: «برای اینکه قسم به معصیت خداوند خورده، لازم است خدا را اطاعت کند و یک دفعه هم که شده متعه بگیرد!»

 (بحارالانوار، علاّم? مجلسی، ج103/ ص298/ ش2؛ الاحتجاج، طبرسی، 2/306).

و همچنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: وقتی مرا به معراج بردند، جَبرَئیل از طرف خداوند پیغامی آورد که: خداوند تبارک و تعالی میفرماید: «همانا زنانی از امت تو را که به ازدواج موقت درآیند می بخشم»

(اِنـِّی قد غـَفـَرتُ لِلمُتمتِّعینَ مِنَ النِّساءِ – بحارالانوار، علاّمه مجلسی، ج103/ ص306/حدیث21).