· دوران به کار بردن قدرت نظامی پایان یافته و آمریکا نباید پیروزیهای گذشته خود بر ارتشهای پوسیده که شبیه مانور بدون دشمن و شوی نظامی بود را با درگیری با ایران عزیز و اسلامی مقایسه کرده و دچار خطا در محاسبه و اشتباه در برآورد شوند.
· بنده به عنوان یک فرمانده نظامی جنگ دیده که در دوران جوانی در جنگ بزرگ شدهام و جنگ برایم پدیدهای واقعی و نه ذهنی است، به آنها هشدار میدهم و میگویم ما بیش از آنکه برای صلح، سازش و تعامل با آنها قدرت ساخته باشیم برای جنگهای گسترده و طولانی مدت با امکان حقیقی پیروزی و غلبه بر آنها قدرتسازی کردهایم.
· اگر آمریکا بخواهد از پایگاه هوایی روی زمین استفاده کند باید بداند که آنجا به آتش کشیده خواهد شد، اگر هواپیماهای آنها میخواهند در آسمان پرواز کنند بدانند تمام طبقات و سقفهای مختلف آسمان سراسر آتش خواهد شد.
· ما به خلبانهای آنها هشدار میدهیم که اولین پرواز آخرین پرواز خواهد بود و هیچ کس سالم باز نخواهد گشت و باید پروازهای خود را به نام پرواز آخر نامگذاری کنند.
· ما بر اساس فرض «خطرناکترین سناریو» آماده شدهایم و این برای ما یک مفهوم ساده است؛ ما از جنگ با آمریکا استقبال میکنیم چرا که معتقدیم آنجا میدان موفقیتها و عرض اندام پتانسلهای حقیقی قدرت ماست.
· اگر آمریکا بلوف میزند و عملیات روانی میکند ما باز هم با این قضیه جدی برخورد میکنیم و اگر واقعی هم میگویند ما آمادهایم تا واقعیتها را در میدان به رخ یکدیگر بکشیم.
· تیم مذاکره کننده ایرانی حامل یک امانت الهی و بار عزت، کرامت، حیثیت و استقلال یک ملت است و در واقع آنها نمایندگان این ملت در عرصه نبرد دیپلماتیک هستند.
· ما به تیم مذاکره کننده توصیه میکنیم با آرامش، وقار و اعتماد به نفس و تکیه بر یک قدرت عظیم و بیپایان که ملت ایران و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی اندوختهاند در مذاکرات حاضر شوند.
· تیم مذاکره کننده نباید هیچ گونه توافقی که ذرهای به عزت و باورهای اصیل ملت ایران میزند، داشته باشد.
· ما آمریکاییها را سال 65 و در ماجرای مک فارلین آزمودهایم از این رو اگر نیاز عامل مذاکره بود ما در اوج نبرد نابرابر با عراق و متحدان آن از جمله آمریکا، شوروی، اروپا و اعراب، مک فارلینی که با پاسپورت جعلی به فرودگاه مهرآباد آمده بود و در آن شرایط اخراج نمیکردیم.
· ملت ایران یک ملت کارآزموده و جنگ دیده است و آزمودن دوباره آنها خطاست.
· توصیه ما به تیم هستهای این است که اگر آمریکا مجددا با ادبیات ارعاب،تهدید و تحقیر در مذاکرات به دنبال برتری طلبی سیاسی بود، میدان مذاکرات را ترک کند، آنها این قضیه را به ما بسپارند تا در فضای تهدید با آنها تعیین تکلیف کنیم و کار را ادامه دهیم.
· آمریکا وقتی در منطق سیاسی کم میآورد از اعمال قدرت نظامی استفاده میکند و منطق آنها از زبان لوله تفنگ خارج میشود در حالی که ما گلولههایمان از زبان منطق خارج میشود.
· ما اگر آمریکا را تهدید نمیکنیم به این دلیل نیست که قدرتمند نیستیم بلکه به این دلیل است که معتقدیم در فضای تعاملات دیپلماتیک و سیاسی باید اجازه داد سیاست مسیر خود را طی کند.