سیدابن طاووس رحمة الله علیه نقل میکند: وارد سرداب مقدس امام زمان روحی فداه شدم، دیدم که حضرت در حال قنوت هستند و اینگونه با خدا مناجات میکنند:

     اللَّهُمَّ إِنَّ ُ شِیعَتُنَا مِنَّا خُلِقَواْ مِنْ فَاضِل طِینَتُنَا وَ عُجِنُوا بمَاءِ وَلَایَتُنَا

     اللَّهُمَّ اغْفِر لَهُم‏ مِنَ الذُّنُوب‏ ما فَعَلُوهُ اتِّکَالًا عَلَىحُبُّنَا وَ ولائنا یَوْمَ الْقِیَامَة

     وَلاتُؤَاخِذهُم‏ بِمااقْتَرَفُوه‏ مِنَ السَّیِّئَات‏ إِکْرَاما لَنا وَلاتقاصهم یَوْمَ الْقِیَامَة مُقَابِل‏ أَعْدَائِنَا

     فَإِن‏ خَفَفْت‏ مَوَازِینُهُم‏ فثقلها بِفَاضِل‏ حَسَنَاتِنَا                    

                                                         بحارالانوار جلد53 صفحه 302

خدایا به درستی که شیعیان ما از ما هستند. از اضافه‌ی گِل ما خلق شدند و با آب ولایت ما عجین شده‌اند.

خدایا آنها را بیامرز در گناهانی که به اتکاء به محبت و ولایت ما انجام میدهند، آنها را مؤاخذه ننما

 به خاطر گناهانی که مرتکب شدند به واسطه‌ی ما، آنها را روز قیامت مقابل دشمنان ما بازخواست ننما

 اگر ترازوی اعمال آنها سبک بود، آنرا با حسنات ما سنگین نما