در خلوتمان با خدا
تضرعاتمان، توبه مان ، نماز هایمان ، عباداتمان
مخصوصا دعای شریف «عظم البلاء و برح الخفاء» را بخوانیم؛
از خدا بخواهیم برساند صاحب کار را ؛
با او باشیم حالا اگر رساند، رساند
اگر نرساند ،دور نرویم از او، از رضای او دور نرویم .
او می بیند ،
او می داند حرف هایی که ما به همدیگر می زنیم .
او عین الله الناظره [ است ] و جلوتر از ماها می شنود حرف ما را ؛
بلکه خودمان که حرف می زنیم این صدا از لب می آید به گوش ، فاصله ای دارد ، او جلوتر از این فاصله ،حرف خودمان را می شنود ،از خودمان ، کلام خودمان را ؛
آن وقت ما می توانیم کاری بکنیم که او نفهمد ؟!
می توانیم کار بکنیم که او نداند ؟!
"حضرت آیت الله العظمی بهجت رحمه الله علیه"
