از عبدالعظیم حسنی رضی الله عنه روایت شده که:

      حضرت رضا علیه السلام فرمود: ای عبدالعظیم سلام مرا به دوستانم برسان و به آنان بگو راهی برای شیطان در خود باز نگذارند و او را به خود راه ندهند و به دوستان من امر کن که در سخن راستگو باشند و اداء امانت کنند و سکوت نمایند و جدال بی مورد و بی جهت را ترک گویند و به یکدیگر رو آورند و به دیدار یکدیگر بروند زیرا این کار وسیله تقرب و نزدیک شدن به من است و خود را به طعن زدن بر یکدیگر و تولید اختلاف مشغول نکنند، زیرا من سوگند یاد کرده و بر خود لازم نموده ام که هرکس چنین کند و یکی از دوستان مرا خشمناک سازد از خدا بخواهم او را در دنیا به سخت ترین عذابها معذب گرداند و در آخرت از زیانکاران باشد. 

ایشان را آگاه کن که خداوند نیکوکاران ایشان را می بخشد. از بد کارانشان در می‌گذرد جز آن که به او شرک ورزیده و یادوستی از دوستان مرا آزار رسانیده و یا قصد سوئی نسبت به او در دل پنهان کرده باشد.

خداوند چنین کسی را نمی‌بخشد و چون به کارش اصرار ورزد روح و حقیقت ایمان از قلبش رخت بربندد و از ولایت من بیرون رود و از آن هیچ برخوردار نگردد که از این به خدا پناه می‌بریم  .

                       انوارالبهیه ( شیخ عباس قمی رحمه الله علیه) صفحه 238