کــربلا کعبة دل‌هاست، خـدا می‌داند
دیـدنش آرزوی ماست، خـدا می‌‌داند
کـربلا گلشن سر سبز علی و زهراست
تا چـه حد وقف تماشاست، خدا می‌داند
کـربلا را چه نیاز است که تفسیر کنند
عشق حرفی است که گویاست، خدا می‌داند
ما عزادار حسینیم که اشک غم او
آبــروی همــة ماست، خــدا می‌داند
اولـین مستمع مجلس پرفیض حسیـن
مادرش حضرت زهراست، خـدا می‌داند
تا ابد از غـم او در دل ذرات وجــود
کس نداند که چه غوغاست، خـدا می‌داند
نگـــه آخر او سوی خیام است ولـی
چـه در آن آئینه پیداست، خدا می‌داند
یوسف فـاطمه افتاد به‌خــاک و دردا
چه خبر در دل صحراست، خدا می‌‌داند
چـشمة چشم وفایی شده دریا از اشک
قـدر آن دیده که دریاست، خـدا می‌داند