شیعه
شیعه واقعی از دیدگاه حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه السلام
هنگامی که حضرت امام رضا علیه السلام در خراسان بود، جمعی از شیعیان از راه دور برای زیارت امام علیه السلام به در خانه‌ی ایشان آمدند دربان به نزد حضرت رفت تا برای آنها اجازه‌ی ورود بگیرد. حضرت در پاسخ فرمود: فعلاًکار دارم، به آنها بگو بروند. دربان پیام را رسانید و آنها رفتند روز بعد به در خانه آمدند. باز مثل روز قبل اجازه ی ورود داده نشد و آنها برگشتند این کار دو ماه به طول انجامید و هر بار که می‌رفتند، اجازه‌ی ملاقات به آنها داده نمی‌شد! سرانجام نا امید گشته به دربان گفتند: به حضرت عرض کن: ما از شیعیان پدرتان امیرمومنان علی علیه السلام هستیم. دشمنان ما نسبت به ما شماتت و سرزنش می کنند که شما به ما اجازه‌ی ملاقات ندادید. اکنون سرافکنده باز می گردیم، و در برابر نیشخند مخالفان درمانده و بیچاره خواهیم گشت. دربان پیام را ابلاغ کرد و این بار حضرت اجازه‌ی ورود دادند. وقتی به حضور امام علیه السلام رسیدند، سلام کردند، اما حضرت پاسخشان را نداد و حتی اجازه‌ی نشستن هم به آنها نداد! آنها همچنان ایستاده بودند و هر لحظه نگرانتر می‌شدند، سرانجام لب به سخن گشودند وگفتند:
« ای فرزند رسول خدا! چه شده که ما اینگونه مورد بی‌مهری شما واقع شده‌ایم و بعد از دو ماه سرگردانی، باز هم به ما بی اعتنایی مینمایید؟ اینگونه دیگر آبرویی برای ما باقی نمی‌ماند.»
حضرت رضا علیه السلام فرمود:
«و ما أصابکم من مصیبه فبما کسبت أیدیکم ویعفو عن کثیر» (1)
یعنی: «هر ناگواری که به شما روی می آورد به خاطر اعمال ناشایستی است که خود انجام داده‌اید با اینکه خداوند بسیاری از آنها را میبخشد.»
آنها عرض کردند: برای چه؟ مگر ما چه گناهی مرتکب شده‌ایم؟
حضرت رضا علیه السلام پاسخ فرمود: « شما ادعا می‌کنید که شیعه‌ی امیرمومنان علی علیه السلام هستید. این سخن یکی از همان گناهان است، چون ادعای دروغین می کنید! وای بر شما! هیچ میدانید شیعه‌ی امیرمومنان علی علیه السلام حسن و حسین علیهم السلام، سلمان، ابوذر، مقداد، عمار و محمد بن ابوبکر هستند که در هیچیک از دستورهای علی علیه السلام سرپیچی نمی‌کردند و مرتکب کاری که نهی گردیده بودند، نمی‌شدند؟ شما ادعا می‌کنید که شیعه هستیم، ولی در بیشتر اعمالتان، خلاف کار و مقصرید؛ درانجام وظایف عبادی خود کوتاهی می‌ورزید؛ در ادای حقوق برادران دینی سستی به خرج می‌دهید و در آنجا که نباید تقیه (کتمان عقیده برای حفظ جان) نمایید، تقیه می کنید و آنجا که باید تقیه نمایید، آن را رعایت نمی‌کنید. البته اگر بگویید: ما دوستدار علی علیه السلام و دوست دوستان او هستیم، و از دشمنان او بیزاریم، سخن شما را رد نمی کنم. ولی بدانید آن ادعا ادعای مقدسی است اگر کردار شما با گفتارتان تطبیق نکند، به هلاکت می‌رسید، مگر اینکه توبه نمایید و گذشته‌ها را جبران کنید تا مشمول رحمت الهی گردید.»
آنها گفتند: ای فرزند رسول خدا! از درگاه خداوند آمرزش می‌طلبیم و توبه می‌نماییم و دیگر نمی‌گوییم ما شیعه‌ی علی علیه السلام هستیم، بلکه می گوییم ما دوست علی علیه السلام و دوست دوستان اوییم و با دشمنان شما نیز دشمنیم.
آنگاه حضرت رضاعلیه السلام به آنها فرمود: آفرین بر شما ای برادران و دوستانم، بفرمایید، بفرمایید .... و امام علیه السلام مکرر آنها را به حضور خویش فرا خواند و یکایک آنها را در آغوش گرفت، و به دربان فرمود: اینان با استغفار و توبه‌ی خود از گناه پاک شدند، و به خاطر دوستی شان با ما سزاوار کرامت گردیدند. به امور آنها رسیدگی کن، و مشکلات آنها را رفع نما، و آنچه از لوازم زندگی نیاز دارند به آنها عطا کن .» (2)
محبت و ولایت اهل بیت، علیهم السلام با محبت و ولایت دشمنان و اهل معاصی در یک دل جمع نمی شوند. لذا ما با حضور در مزار خاندان عصمت علیهم السلام و ابراز محبت ومودت نسبت به آن بزرگواران، ضمن آنکه حق رسالت پیامبر رحمت را با روشی نیکو و پسندیده ادا می کنیم، وفاداری خود را نسبت به عهد و پیمان با امامان، علیهم السلام تحکیم بخشیده و از دشمنان ایشان و گمراهان بیزاری می‌جوییم و نشان می دهیم که فقط به یک کانون دل می سپاریم و به یک آستان سر تسلیم فرود می‌آوریم و از همه‌ی ناپاکان و ناپاکی‌ها اجتناب می ورزیم، اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن أعدائهم .
و چه زیباست دعای فرجی را که امام رضا علیه السلام در قنوت نماز جمعه‌ی خویش تلاوت می فرمود، در حضور آن امام بخوانیم، و با ایشان همنوا شویم که:
«اللهم أصلح عبدک و خلیفتک بما أصلحت به أنبیائک و رسلک و حفه بملائکتک و أیده بروح القدس من عندک واسلکه من بین یدیه و من خلفه رصداً یحفظونه من کل سوء و ابدله من بعد خوفه أمنا یعبدک لایشرک بک شیئناً و لاتجعل لأحد من خلقک علی ولیک سلطانا واءذن له فی جهاد عدوک و عدوه واجعلنی من أنصاره إنک علی کل شیء قدیر» (3)
«بار الها ! امر ظهور بنده‌ی شایسته و خلیفه‌ی راستینت (حضرت مهدی عج) را اصلاح فرما، همانگونه که امر پیامبران و فرستادگانت را اصلاح نمودی، و از فرشتگانت نگاهبانانی بر او بگمار و از طرف خودت به وسیله‌ی روح القدس او را یاری و پشتیبانی فرما و دیده بانانی از پیش رو و پشت سر همراه وی گردان، تا از هر بدی نگاهش دارند، و ترس و هراس او را به امن و امان دگرگون ساز که او تنها تو را می پرستد و هیچ چیز را همتا و همانند تو نمی‌داند پس برای هیچیک از آفریدگانت برتری و چیرگی نسبت به « ولی » خودت قرار مده و او را در جهاد با دشمنانت و دشمنانش اجازت فرما، و مرا از یاران او قرار ده که همانا تو بر هرکاری توانایی.»
-----------------------
پی نوشتها:
(1)سوره شوری ، آیه 30.
(2)بحارالانوار 68/157 تا 159.
(3)جمال الاسبوع /413.
