مرحوم آیت الله محمد اشرفی از علمای بزرگ و مراجع تقلید بود که در عصر ناصرالدین شاه قاجار زندگی می کرد. درباره عظمت و مقام علمی و معنوی او می نویسند : 


« حاج ملا محمد اشرفی ، از مفاخر مذهب جعفری می باشد گروهی از ایران از او تقلید می کنند و او در میان علمای بزرگ عصر خویش به جمع طریقت و شریعت اختصاص یافته است همه از دور و نزدیک به او ارادت می ورزند و از بزرگان عصر خویش می باشد. بیان او در منبر بی نظیر است و در سال 1315 قمری در بابل رحلت و همانجا به خاک سپرده شد.» بقعه این مرد، مزار خاص و عام است و دارای کرامات بسیاری می باشد که از آن جمله کرامتی است که از عالم ربانی آیت الله بافقی نقل شده و هم صاحب « دررالاخیار» آیت الله حسین فاطمی قمی در کتاب خویش آن را آورده است :


مرحوم « معین الاطباء » که فرد مورد اعتماد و راستگویی بود آورده است که به هنگام اقامت مرحوم « حاجی اشرفی » در بابل به محضر او شرفیاب شدم و راستی که او را برتر از آنچه در وصفش شنیده بودم یافتم. مدتی از محضرش کشب فیض نمودم و سفر زیارتی مشهد پیش آمد به هنگام حرکت به خدمت آن مرد عالم رسیدم تا خداحافظی کنم که او نامه ای به حضرت رضا علیه السلام نوشت و به من داد و فرمود : « جواب آن را بیاور! »


اینجانب به مشهد رفتم و به حرم تشرف حاصل شد و نامه را به ضریح انداختم به هنگام تصمیم به بازگشت برای زیارت وداع رفتم و مشغول زیارت و نیایش با خدا بودم که دیدم بطور شگفت انگیزی حرم مطهر خلوت شد و بزرگواری ار درون ضریح بیرون آمد و خطاب به من فرمود: به حاج اشرفی سلام برسان و بگو:


آیینه شو، جمال پری طلعتان طلب                    جارو کن تو خانه، سپس میهمان طلب


و آنگاه به سوی ضریح مطهر بازگشت و از برابر دیدگانم ناپدید شد. به خود آمدم و دریافتم که این پاسخ نامه بود که باید به بابل ببرم. شعر کاملا در ذهنم جایگزین شد و وقتی به بابل رسیدم به خدمت عالم ربانی حاج اشرفی رفتم در خانه را زدم درب را گشود و پیش از آن که من کلمه ای حرف بزنم دیدم با حالتی وصف ناپذیر گفت:


آری! سالارم عنایت فرمود و به من سلام رسانید و فرمود :

               آئینه شو جمال پری طلعتان طلب         جاروکن تو خانه سپس میهمان طلب