امیرالمؤمنین امام علی علیهالسلام می فرمایند: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روزی برای ما خطبهای درباره فضائل ماه مبارک رمضان خواند......
در این حال از جا برخاسته و عرض کردم، ای پیامبر خدا! برترین اعمال در این ماه چیست؟ حضرت فرمود: ای ابا الحسن! برترین اعمال در این ماه پرهیز از محرمات است.
سپس گریست. گفتم: ای پیامبر خدا! سبب گریه شما چیست؟
فرمود: ای علی! بر این میگریم که حرمت تو را در این ماه میشکنند. گویا میبینم تو در حال نماز برای پروردگار خویشی، که نگونبختترینِ اوّلین و آخرین، همو که برادر پی کننده ناقه قوم ثمود است، برمی خیزد و بر فرق سرت ضربتی میزند و محاسنت، از خون سرت رنگین میشود.
گفتم: ای پیامبر خدا! آیا در آن حالت، دینم سالم است؟
فرمود: دینت، سالم است.
سپس فرمود: ای علی! هر کس تو را بکشد، مرا کشته است و هر کس تو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است و هر کس تو را ناسزا گوید، مرا ناسزا گفته است؛ چرا که تو از من هستی، همچون جان من. روح تو، از روح من است و سرشت تو، از سرشت من.
خدای متعال، من و تو را آفرید و من و تو را برگزید و مرا برای پیامبری، و تو را برای امامت، انتخاب کرد، هر کس امامت تو را انکار کند، نبوّت مرا انکار کرده است.
ای علی! تو وصیّ من، پدر فرزندان من، همسر دختر من و جانشین من بر امّتم هستی، در حال حیاتم و پس از مرگم، فرمان تو، فرمان من است و نهی تو، نهی من است. سوگند به خدایی که مرا به نبوّت برانگیخت و مرا بهترینِ آفریدگان قرار داد، تو حجّت پروردگار بر خلق اویی و امین او بر رازش و جانشین او بر بندگانش.
«عیون اخبارالرضا(ع)، ج1، ح53 - وسائلالشیعه، ج7، ص226- امالی شیخ صدوق ص226»